W artykule podjęto próbę oszacowania poziomu PKB per capita w II Rzeczypospolitej w roku 1938 w skali całego kraju i poszczególnych województw. Za punkt wyjścia przyjęto oceny Maddisona dotyczące wartości PKB p.c. Polski w obecnych granicach, a także polskie i niemieckie dane statystyczne z okresu międzywojennego. Z jednej strony uzyskane wyniki pozwoliły na stwierdzenie że poziom rozwoju II RP był znacznie niższy w roku 1938 nie tylko w porównaniu z zachodnią Europą, ale również z przechodzącym gwałtowny proces industrializacji Związkiem Sowieckim, z drugiej strony pozwoliły na ocenę różnic regionalnych, mierzonych różnicami w poziomie i w strukturze wytwarzania PKB, a w ślad za tym – na określenie skali dychotomii Polska A/Polska B, a także porównanie z sytuacją innych dużych krajów Europy, w tym cierpiących na podobną dychotomię rozwojową Włoch. Skala zróżnicowania regionalnego PKB p.c., przekraczająca 3 do 1, nie była rażąco wysoka na tle innych wielkich krajów Europy. Problemem było jednak to, że na obszarach słabo rozwiniętych i uzależnionych od rolnictwa mieszkała większość ludności Polski, a na obszarach zindustrializowanych zdecydowana mniejszość.