Chociaż troska banku centralnego o stabilność finansową jest zasadna, to kwestią otwartą pozostaje stosowanie instrumentów polityki pieniężnej w celu ograniczania skali nierównowag finansowych. Celem artykułu jest sprawdzenie, czy po globalnym kryzysie finansowym banki centralne używają stóp procentowych jako narzędzia makroostrożnościowego, tj. służącego stabilizacji cyklu kredytowego. W tym celu rozszerzono funkcję reakcji (tzw. regułę Taylora) o lukę kredytową (mierzoną wskaźnikiem kredyt/PKB) i estymowano ją dla 10 krajów na danych kwartalnych z okresu 1999-2017. Porównanie istotności parametrów funkcji w dwóch okresach (przed i po globalnym kryzysie finansowym) potwierdza, że banki centralne po globalnym kryzysie finansowym w większym stopniu zwracają uwagę na bieżącą fazę cyklu kredytowego przy ustalaniu stóp procentowych. Wyniki badania wskazują zasadność włączenia tej zmiennej finansowej do modeli odzwierciedlających nastawienie polityki pieniężnej (obok odchylenia inflacji od celu oraz luki popytowej). (abstrakt oryginalny)