Banki odegrały istotną i niezbyt chlubną rolę we współczesnym globalnym kryzysie finansowo-gospodarczym. Nie tylko były jednym ze źródeł tego kryzysu, ale następnie przyczyniały się także do rozprzestrzeniania się impulsów kryzysowych. W niniejszym artykule pokazano ewolucję banków w ciągu ostatnich 30-40 lat. Prosty, tradycyjny model bankowości, w którym banki przyjmowały depozyty od gospodarstw domowych i przedsiębiorstw i wykorzystywały je do udzielania kredytów (w tym głównie kredytów inwestycyjnych dla przedsiębiorstw), zastąpiony został przez model znacznie bardziej złożony. Najważniejsze przemiany polegały na powstaniu konglomeratów i holdingów finansowych, rozwoju alternatywnego systemu bankowego, zmianach w strukturze kredytów udzielanych przez banki, zmianach w źródłach finansowania operacji aktywnych banków oraz procesie integrowania się banków z rynkami finansowymi. Głównym celem było pokazanie, jak te przemiany sektora bankowego zwiększyły jego potencjalnie destabilizujące oddziaływanie na cały system finansowy i na realną sferę gospodarki. Stało się tak przede wszystkim za sprawą wzrostu ryzyka systemowego w sektorze bankowym (wynikającego z sieci wzajemnych współzależności i wspólnych ekspozycji) oraz nasilenia się procykliczności akcji kredytowej banków. Zagrożenia te zmaterializowały się w pełni w latach poprzedzających współczesny kryzys oraz w jego trakcie. (abstrakt oryginalny)