Celem artykułu jest odpowiedź na następujące pytania: 1) jakie są cele unii bankowej i czy jest w ona w stanie je osiągnąć? 2) jakie wady konstrukcyjne SSM mogą ograniczać jej skuteczne funkcjonowanie? 3) jakie skutki może mieć jej utworzenie dla europejskiej sieci bezpieczeństwa finansowego? W artykule wykorzystano metodę dedukcyjną oraz przegląd literatury. Do przyczyn, dla których utworzono unię bankową, można zaliczyć: konieczność ograniczenia powiązań między kondycją sektora bankowego i sektora finansów publicznych oraz przenoszenia się niestabilności finansowej w strefie euro. Ponadto ma ona przeciwdziałać dezintegracji rynków finansowych w UE, sprzyjać pogłębianiu integracji jednolitego rynku, ujednolicaniu praktyk nadzorczych i ograniczaniu błędów nadzorów krajowych. Jest ona krokiem stronę w równowagi miedzy integracją systemu nadzoru a transgraniczną integracją rynków finansowych w UE. Osiągnięciu tych celów będzie sprzyjać utworzenie wszystkich filarów unii bankowej oraz przekazywanie uprawnień nadzorczych na poziom UE, wraz z odpowiedzialnością za stabilność finansową. Pożądane byłoby zapewnienie równości praw i obowiązków krajów strefy euro i spoza strefy euro, wzmocnienie podstaw prawnych oraz ustalenie jednoznacznego podziału ról poszczególnych instytucji w europejskiej sieci bezpieczeństwa finansowego. Z nadaniem EBC uprawnień nadzorczych wiążą się zarówno korzyści, jak i zagrożenia. Unia bankowa stwarza ryzyko spadku zaufania do systemów finansowych krajów UE pozostających poza nią oraz ryzyko arbitrażu regulacyjnego. Utworzenie unii bankowej uzupełnia zmiany instytucjonalne w sieci bezpieczeństwa finansowego strefy euro wprowadzone po doświadczeniach globalnego kryzysu finansowego, obejmujące zwiększenie zaangażowania banków centralnych w nadzór mikroostrożnościowy i makroostrożnościowy oraz wzrost roli instytucji paneuropejskich. (abstrakt oryginalny)