Przedmiotem artykułu jest pozycja różnych grup siły roboczej na rynku pracy w Polsce, wyodrębnionych na podstawie kryteriów: płci, wieku, wykształcenia i miejsca zamieszkania, w warunkach słabej i dobrej koniunktury gospodarczej. Jako miary tej pozycji przyjęto wskaźniki stóp bezrobocia i zatrudnienia, przepływów osób między zasobami bezrobotnych, zatrudnionych i biernych zawodowo oraz oszacowania parametrów wielomianowego modelu logitowego, wskazujące na relatywne prawdopodobieństwa odpływów osób z bezrobocia i zatrudnienia. Analizy statystyczne oparto na danych agregatowych i jednostkowych BAEL z lat 2009-2018, które rozpatrywano dla dwóch podokresów: podokresu osłabienia koniunktury w latach 2009-2013 i podokresu korzystnej koniunktury w latach 2014-2018. Z analizy wynika, po pierwsze, że relatywnie najgorsze pozycje na rynku pracy zajmowały grupy kobiet, osoby w wieku 15-24 lat oraz osoby z wykształceniem gimnazjalnym i podstawowym, co uwidoczniło się w obu odmiennych stanach koniunktury, natomiast osoby mieszkające w mieście zajmowały gorszą pozycję na rynku pracy od mieszkańców wsi w latach niekorzystnej koniunktury 2009-2013, ale lepszą pozycję w okresie korzystnej koniunktury lat 2014-2018. Po drugie, większą zmianę pozycji zajmowanej na rynku pracy przy poprawie koniunktury zaobserwowano w grupach kobiet, osób starszych, z wykształceniem wyższym i średnim ogólnokształcącym oraz osób mieszkających w mieście. Istotny wpływ na te tendencje miały rozwiązania instytucjonalne z zakresu polityki rodzinnej i systemów emerytalnych, a także zróżnicowana mobilność siły roboczej w badanych grupach ludności. (abstrakt oryginalny)