Celem artykułu jest wskazanie aksjologicznych i ideologicznych skutków przyjęcia w modelach ekonomicznych pozornie neutralnego, uzasadnionego matematyczną elegancją, założenia funkcji produkcji Cobba-Douglasa. Zgodnie z wytyczonymi przez M. Friedmana zaleceniami metodologicznymi, które zdominowały współczesną ekonomię głównego nurtu, realizm założeń nie podlega dyskusji i ocenie. Taka postawa metodologiczna sprawia, że aksjologiczne i ideologiczne obciążenia teorii wynikające z przyjętych założeń umykają uwadze. Wobec trudności jednoznacznej empirycznej weryfikacji (przede wszystkim falsyfikacji) teorii ekonomicznych, uznawanej przez Friedmana za kryterium ich akceptacji, postawa ta niesie ryzyko pozostawania w obiegu naukowym, a nawet dominacji, teorii błędnych, które nie opisują poprawnie rzeczywistych procesów. Toczące się w przeszłości spory dotyczące metodologii ekonomii, w tym także odnoszące się do funkcji produkcji, zostały w pewnym stopniu nierozstrzygnięte i ostatecznie zarzucone. Obecny brak w naukowej debacie istotnej metodologicznej refleksji i wynikającego stąd sceptycyzmu i krytycyzmu w stosunku do niektórych teorii utrudnia kwestionowanie formalnie eleganckich, ale potencjalnie błędnych i ideologicznie obciążonych teorii. Identyfikacja i omówienie ideologicznych konsekwencji (i prawdopodobnie źródeł) założenia funkcji Cobba-Douglasa stanowi przyczynek w metodologicznej debacie, a ogólniejszym celem tego artykułu jest wskazanie potrzeby jej ponownego ożywienia. (abstrakt oryginalny)