Autor przyjmuje, że współcześnie mamy do czynienia z wielowymiarowym kryzysem, którego jedną ze składowych jest pandemia. Kryzys ten, jak też podejmowane w związku z nim środki zaradcze tworzą nowy kształt globalnej rzeczywistości społeczno-gospodarczej. Kluczowe są tu wielostronne powiązania pomiędzy pozornie odrębnymi zjawiskami, jak migracje, katastrofy klimatyczne czy skażenie oceanów. Wszystkie te powiązania mają wymiar ekonomiczny, uchwytny w pełni jedynie przy zachowaniu perspektywy globalnej. Stawianie czoła wyzwaniom kryzysowym wymaga współdziałania w skali całego świata – z udziałem państw, organizacji międzynarodowych i wielkich firm. Wobec zawodności tradycyjnej predykcji niezbędne staje się formułowanie scenariuszy zdarzeń mogących nastąpić w wyniku zjawisk kryzysowych.