Ekonomia jest nie tylko sposobem interpretowania przeszłości i analizowania teraźniejszości, ale musi być też instrumentem odczytywania i kształtowania przyszłości. Z jednej strony pokazywać powinna bieg nieuniknionych przyszłych procesów społeczno-gospodarczych oraz ich styków z kulturą i technologią, z polityką i środowiskiem, do których trzeba odpowiednio i zawczasu się przygotowywać. Z drugiej strony ekonomia przyszłości pokazywać musi uwarunkowania i mechanizmy zjawisk i procesów, które zdarzyć się mogą, ale nie muszą. Dysponując teoretycznym rozpoznaniem w tej materii, uruchamiać można oparte na wiedzy polityki i strategie rozwoju potrójnie zrównoważonego - gospodarczo, społecznie i ekologicznie. W przyszłości dominować będzie heterodoksja, a sama ekonomia będzie stawać się nauką coraz bardziej interdyscyplinarną. Następnym pokoleniom potrzebna jest gospodarka umiaru i opisująca ją teoria, w odróżnieniu od dotychczas dominującej gospodarki niedoboru albo nadmiaru. Potrzebny jest Nowy Pragmatyzm. (abstrakt oryginalny)