Kryzysy finansowe na świecie wymuszają na instytucjach rządowych przeznaczenie rekordowej sumy pomocy finansowej w ratowaniu zagrożonych upadkiem systemów finansowych. Ostatnie szacunki z kryzysu 2007-2010 pokazują, że wysokość rządowych pakietów pomocowych na świecie może wynieść 100 bln dolarów. Co raz większą uwagę zwraca się na wpływ interwencji rządowych na funkcjonowanie sektora finansowego w długim okresie. Teoretyczne badania sugerują, iż mogą one doprowadzić do tworzenia się bańki spekulacyjnej w sektorze finansowym, spowodowanym rozprzestrzenianiem się zjawiska nadużyć tzw. "moral hazard". Brak jest jednakże jednoznacznych dowodów empirycznych do potwierdzenia powyższej hipotezy. Celem niniejszej pracy jest ocena sugerowanych przez Raport Banku Światowego (2012) rozwiązań pomocowych dla sektora bankowego. W szczególności badaniu została poddana hipoteza, czy i jakie proponowane rozwiązania mogą zwiększyć ryzyko w sektorze bankowym w długim okresie, a tym samym zachwiać stabilnością tego sektora. Badanie zostało przeprowadzone na próbie prawie 110 banków, które w trakcie trwania kryzysu w swoim kraju uzyskały jakąkolwiek pomoc rządową. Analizą objęte są doświadczenia 24 krajów. Następnie cztery lata po wykorzystaniu mechanizmów pomocowych został porównany profil ryzyka "uratowanej instytucji" do instytucji działającej w tym samym kraju, która jednakże pomocy antykryzysowej od rządu nie otrzymała. Wyniki badań sugerują, iż instytucje, które otrzymały gwarancje rządu w trakcie trwania kryzysu, co do pokrycia swoich zobowiązań w przypadku problemów finansowych oraz zostały poddane pod bezpośrednią kontrolę państwa (nacjonalizacja lub poprzez stworzenie funduszy restrukturyzacyjnych na koszt państwa) są najniebezpieczniejsze z perspektywy stabilności sektora bankowego, gdyż przyczyniają się do rozpowszechnienia zjawiska "moral hazard". Zjawisko to w długim okresie wiąże się z groźbą wystąpienia kolejnego pogłębionego kryzysu finansowego w tym kraju. Wyniki badań jednoznacznie sugerują, iż wyłączenie się państwa z sektora bankowego oraz późniejsze wykorzystanie mechanizmów rynkowych jest najskuteczniejsze w przywracaniu stabilności w sektorze bankowym w długim okresie, ograniczając przy tym ryzyko nadużyć, podejmowane przez "chronione" instytucje. (abstrakt oryginalny)