Celem artykułu było przedstawienie wyodrębnienia grup Polaków o wysokim i niskim poziomie kapitału społecznego według metody pomiaru kapitału społecznego zaproponowanej przez van Oorschota, Artsa i Gelissena (2006) oraz zidentyfikowanie szczegółowych korelatów kapitału społecznego na poziomie jednostki. W przeprowadzonej analizie udało się wyodrębnić 5 składowych kapitału społecznego: normy, zaufanie w stosunku do instytucji, zaufanie do innych ludzi, aktywność obywatelska, kontakty towarzyskie. Na podstawie wyznaczonych wymiarów kapitału społecznego podzielono badaną próbę Polaków na dwa segmenty, które zostały sprofilowane. W artykule wykazano, iż istnieją pewne czynniki społeczno-demograficzne, ekonomiczne i psychologiczne determinujące poziom kapitału społecznego. Zgodnie z wynikami analizy występuje statystycznie istotna zależność pomiędzy poziomem kapitału społecznego a dochodem, poziomem wykształcenia oraz statusem społeczno-zawodowym. Wykazano także, że kapitał społeczny ulega wraz z wiekiem deprecjacji. Udana próba zastosowania tego modelu w warunkach polskich wynika głównie ze sposobu operacjonalizacji zmiennych. Konieczność modyfikacji zwraca jednak uwagę na potrzebę wprowadzenia na arenie międzynarodowej standardowego modelu pomiaru kapitału społecznego. Model van Oorschota, Artsa i Gelissena wydaje się dobrą ku temu podstawą, gdyż łączy w sobie różne typy kapitału społecznego, tworząc w ramach jego wymiary i podwymiary. (fragment tekstu)