Celem artykułu jest uwypuklenie przyczyn braku dostatecznie efektywnych mechanizmów redystrybucji dochodów w strefie euro, które - gdyby istniały -mogłyby ochronić strefę euro przed kryzysem fiskalnym. W pierwszej części artykułu przypominam, że założenia, jakie przyjęto w okresie tworzenia strefy euro, pozwoliły uznać, iż unia monetarna może funkcjonować bez mechanizmu redystrybucji dochodów. W drugiej części podkreślam, że główną przyczyną kryzysu zadłużeniowego w strefie euro nie była polityka budżetowa państw członkowskich, lecz niestabilne boomy kredytowe, których załamanie się przyniosło recesję i skokowy wzrost wielkości deficytów budżetowych. W trzeciej części wskazuję, że jedyny mechanizm redystrybucji dochodów, na jaki na razie zdecydowano się w strefie euro, ma stanowić unia bankowa. Zdecydowano się jednak na taką konstrukcję unii bankowej, która w dużej mierze petryfikuje europejski system bankowy w jego dotychczasowej postaci, co tworzy ryzyko powtórzenia się kryzysów bankowych w przyszłości. W czwartej części piszę o konieczności uwzględniania przez reguły unijne specyfiki tworzących ją gospodarek. W zakończeniu formułuję wnioski końcowe. (fragment tekstu)