Wbrew negatywnym konotacjom terminu "inżynieria społeczna" w ekonomii, celem artykułu jest zwrócenie uwagi na zalecane przez S. L. Goldmana podejście do inżynierii jako paradygmatu badań naukowych. Koncepcja Goldmana dostarcza nowych argumentów za celowością rewizji podejścia do racjonalności, a historia ekonomii i doświadczenia ostatniego kryzysu potwierdzają tezę Goldmana o potrzebie zmiany dominującego w zachodniej nauce podejścia. Ekonomiści ortodoksyjni, podążając śladem nauk przyrodniczych i przyjmując pozytywistyczną wizję nauki, zaprzepaścili możliwości tkwiące w podejściu metodologicznym bronionym przez ekonomistów heterodoksyjnych. W świetle paradygmatu inżynierii ani naukowiec, ani inżynier nie staje wobec dylematu opisywanego przez G. Mankiwa. Dla makroekonomisty stosującego paradygmat inżynierii działalność praktyczna, rozwiązywanie bieżących problemów, obserwacja konkretnej rzeczywistości i konieczność uwzględniania konkretnych celów i wartości - to cenne elementy postępowania badawczego, chroniące go przed oderwanym od realistycznych przesłanek modelowaniem. (abstrakt oryginalny)