Autor wychodzi z założenia, że obecny kryzys gospodarki światowej idzie w parze z kryzysem nauki ekonomii. Celem artykułu jest poszukiwanie odpowiedzi na pytanie, czego nauka ekonomii, współodpowiedzialna za kryzys światowy, może nauczyć się od pozostającej na uboczu jej głównego, neoklasycznego nurtu ordoliberalnej szkoły myślenia ekonomicznego. W pierwszej części artykułu dokonano krytycznej diagnozy stanu neoklasycznej teorii ekonomii. W drugiej części sformułowane zostały postulaty wynikające z ordoliberalizmu pod adresem teorii ekonomii. Artykuł podsumowują rozważania dotyczące uwzględnienia w nauce ekonomii i polityce gospodarczej ordoliberalnej koncepcji ładu gospodarczego i jego kształtowania jako kluczowego zadania badawczego i aplikacyjnego. (abstrakt oryginalny)