Celem artykułu jest przeanalizowanie wpływu różnych instytucji rynku pracy na efektywność tego rynku w 25 krajach postsocjalistycznych w okresie transformacji systemowej i ustalenie, czy wpływ ten był taki sam jak w krajach UE-15. Zebrane dane wskazują, że instytucje rynku pracy w krajach transformacji (zwłaszcza w WNP) zapewniają raczej wyższy stopień elastyczności rynku pracy niż kraje UE-15. Testy Chowa pokazują przy tym, że wpływ instytucji rynku pracy na niektóre wskaźniki tego rynku jest zasadniczo odmienny w krajach transformacji niż w krajach UE-15. Co więcej, po wyłączeniu efektów stałych wyrażających specyfikę danego kraju (za pomocą modelu fixed effects) okazuje się, że tylko dwa wskaźniki charakteryzujące instytucje rynku pracy, a mianowicie wskaźnik EPL (wyrażający stopień ochrony prawnej pracowników) oraz wydatki państwa na aktywne programy rynku pracy (ALMP) mają znaczący wpływ na podstawowe parametry rynku pracy w krajach transformacji. Wzrost wskaźnika EPL przyczynia się do wzrostu bezrobocia wśród ludzi młodych i z niskim wykształceniem, a w rezultacie do spadku wskaźnika zatrudnienia; natomiast wzrost wydatków na ALMP sprzyja obniżeniu stopy bezrobocia. (abstrakt oryginalny)