Nobel dla Famy, Shillera i Hansena nie ma w sobie wiele z nagród przyznanych innym finansistom, jak choćby Myronowi Scholesowi czy Harremu Markowitzowi. Nie jest konsekwencją pojedynczej wpływowej publikacji czy artykułu, ale wynikiem kilku dekad mrówczej pracy. Centralne pytanie, które stawiali sobie tegoroczni nobliści brzmiało, czy i jak można przewidzieć ceny aktywów. Wieloletnie prace nad odpowiedzią na nie przyniosły powstanie całkiem nowego obszaru badań. Owoce prac Famy, Shillera i Hansena trudno więc opisywać inaczej, jak tylko dokumentując chronologicznie wieloletnie badania. Przegląd osiągnięć tegorocznych Noblistów to opowieść o tym, jak cegła po cegle przez trzy dekady budowany był fundament pod powszechnie akceptowany dziś sposób pojmowania wyceny aktywów. Artykuł otwiera wprowadzenie, które nakreśla podstawową tematykę tekstu. Następnie część pierwsza koncentruje się na próbach przewidywania cen aktywów w krótkim okresie, nad którą rozważania rozpoczęto w latach 70. Część druga skupia się na badaniach w zakresie prognozowania cen w długim horyzoncie czasowym, które były dominującym tematem w latach 80. Natomiast w części trzeciej poruszane jest zagadnienie przekrojowego przewidywania stóp zwrotu, dla którego przełomowe prace opublikowano w latach 90. Część czwarta przedstawia praktyczne implikacje efektów prac badaczy, a tekst wieńczy podsumowanie. (fragment tekstu)