W artykule podjęto próbę odpowiedzi na pytanie, czy i w jakim zakresie możliwe jest włączenie do współczesnej ortodoksyjnej makroekonomii paradygmatu zrównoważonego (trwałego) rozwoju. Inaczej jest to pytanie, czy możliwa jest inkorporacja ekonomii ekologicznej i/lub ekonomii trwałości, opartych właśnie na tym paradygmacie, do makroekonomii głównego nurtu. Rozważania autorów prowadzone są na poziomie epistemologicznym i częściowo ontologicznym. Punktem wyjścia jest rozróżnienie podstawowych nurtów we współczesnej makroekonomii, a następnie wykazanie ich daleko idącej jednorodności z tego punktu widzenia. Autorzy dokonują też rekonstrukcji zakresu badawczego ekonomii ekologicznej, poprzez wyróżnienie jej części składowych (tzw. nowej ekonomii środowiska, nowego środowiskowego pragmatyzmu, społeczno-ekologicznej ekonomii) i charakteryzując je z punktu widzenia kategorii zrównoważonego (trwałego) rozwoju. Odpowiedź na pytanie o możliwość włączenia tak rozumianej kategorii zrównoważonego rozwoju do ekonomii głównego nurtu jest w zasadzie negatywna ze względu na zasadnicze rozbieżności epistemologiczno-ontologiczne między ekonomią głównego nurtu a ekonomią ekologiczną i ekonomią trwałości. (abstrakt oryginalny)