Artykuł stanowi wkład do literatury dotyczącej optymalnej wielkości sektora publicznego. Autorzy proponują szersze podejście do analizy wielkości sektora publicznego za pomocą udziału w wartości brutto środków trwałych i udziału w zatrudnieniu. W artykule brane są pod uwagę miary zakumulowanego kapitału i pracy. W przeciwieństwie do większości badań, które oparte są na miernikach wydatków rządowych, takie ujęcie daje jasną odpowiedź na temat optymalnej wielkości sektora publicznego pod względem zatrudnienia, która maksymalizuje produkt krajowy brutto per capita. Autorzy traktują Polskę jako interesujące studium przypadku; w którym wielkość sektora publicznego uległa licznym przekształceniom w latach 2002-2014. Analizują wpływ zmian wielkości sektora publicznego na produkt krajowy brutto per capita. Wyniki wskazują, że: a) rolnictwo poważnie obniża produktywność sektora prywatnego; b) optymalny udział sektora publicznego pod względem zatrudnienia w Polsce wynosi 20%, a po wyłączeniu rolnictwa - 24%; c) rzeczywista relatywna wielkość zatrudnienia w sektorze publicznym w 2014 r. była wyższa o 1 punkt procentowy niż ta maksymalizująca produkt krajowy brutto per capita; d) w Polsce występuje istotna nieefektywność procesu produkcji, którą można wytłumaczyć nieoptymalnym udziałem zatrudnienia w sektorze publicznym. (abstrakt oryginalny)