W niniejszym artykule podjęto próbę oceny działalności badawczo-rozwojowej w Polsce na tle państw UE w latach 2004-2010 w kontekście innowacyjności gospodarki. Za problem badawczy przyjęto niski poziom innowacyjności polskiej gospodarki, znajdujący swoje odzwierciedlenie w jej względnie niskiej pozycji konkurencyjnej. Wysunięto hipotezę, iż struktura nakładów na działalność badawczo-rozwojową w układzie instytucjonalnym i funkcjonalnym ma decydujący wpływ na poziom innowacyjności gospodarki. (...) Prowadzone w artykule rozważania zmierzają do odpowiedzi na następujące pytania: 1) na ile prowadzona działalność B+R w Polsce jest spójna z dominującym w państwach wysoko rozwiniętych modelem alokacji kapitału w badania i naukę; 2) na ile prowadzone przez jednostki badawcze w Polsce badania (badania pod-stawowe, stosowane i prace rozwojowe) odpowiadają zapotrzebowaniu zgłaszanemu przez przedsiębiorstwa, a w rezultacie jak przedstawia się propagowane zbliżanie się "świata nauki ze światem przedsiębiorstw"; 3) jakim innowacjom (radykalnym, czy przyrostowym) sprzyja obecny model działalności badawczo-rozwojowej w Polsce? (fragment tekstu)