Artykuł rozpoczyna się od sformułowania dychotomii instytucjonalnej: niedoskonały rynek versus niedoskonałe państwo i w - w konsekwencji - przyjęcia założenia o powszechnej współzależności błędów rynku i błędów państwa. W zgodności z fundamentalną neoklasyczną przesłanką, celem regulacji publicznej nie jest zastępowanie rynku, lecz jego szeroko rozumiane usprawnianie w zakresie funkcji koordynacyjnych i optymalizacyjnych. Błędy zarówno rynku, jak i państwa są analizowane w kontekście 'paradygmatu rynku' i regulacji publicznej, których specyficzny sposób rozumienia przez autora został zdefiniowany w części II artykułu. Jak wynika z tych definicji, regulacja publiczna staje się ipso facto immanentną częścią neoklasycznie rozumianego paradygmatu rynku. Autor wyróżnia ogólne i specyficzne błędy rynku i błędy państwa oraz krótko je omawia. Błędy te są także rozpatrywane z punktu widzenia ekonomicznej teorii regulacji publicznej w gospodarce rynkowej (część III). (abstrakt oryginalny)