Podsumowując, o ile fragmenty książki Macieja Szlindera są ciekawe i w interesujący sposób przybliżają istotę, historię oraz stan debaty nad BDP, o tyle kwestia sfinansowania tego programu została przeanalizowana w niesatysfakcjonujący sposób, zaś wiele innych obaw związanych z ewentualnym wprowadzeniem dochodu podstawowego w ogóle nie zostało omówionych (np. wpływ na etos pracy, rozrost aparatu państwa i wzrost zależności obywateli od niego). Jednak podstawowym mankamentem tej książki jest jej silne zideologizowanie, przejawiające się tak w warstwie merytorycznej, jak i językowej. W zakończeniu autor z reformatorskim zapałem, nietypowym dla prac naukowych, oznajmia, że BDP "to nowy początek dla bardziej progresywnej polityki przyszłości" (s. 280). Oby jednak nie okazało się to prawdziwe: historia dostarcza niepokojąco wiele przykładów tego, jak utopie przekształcają się w antyutopie. (fragment tekstu)