Kraje EŚW muszą wypracować swoje własne polityki „flexicurity” (czyli elastyczności zatrudnienia połączonej z zabezpieczeniem socjalnym pracowników), biorąc pod uwagę wytyczne ogólnej polityki zatrudnienia, tradycje kulturowe i poziom rozwoju społeczno- gospodarczego. Celem artykułu jest zbadanie i ocena realizacji koncepcji „flexicurity” w tych krajach na podstawie przyjętego zestawu złożonych wskaźników. Analiza obejmuje 9 krajów EŚW, a badany okres to lata 2007 i 2013. Przegląd dotychczasowych badań pokazuje, że brakuje badań uwzględniających szeroki zestaw wskaźników włączanych do syntetycznego wskaźnika „flexicurity”. Ponadto nie ma publikacji porównujących elastyczność i bezpieczeństwo rynków pracy w poszczególnych krajach EŚW lub porównujących odnośne wskaźniki w różnych punktach czasowych. Ten artykuł próbuje wypełnić tę lukę. Przeprowadzona analiza syntetycznego wskaźnika „flexicurity” i jego części składowych ukazuje duże różnice w realizacji tej koncepcji w poszczególnych krajach EŚW. Rynek pracy w krajach EŚW charakteryzuje się nadal ostrymi przepisami dotyczącymi ochrony zatrudnienia, co osłabia jego funkcjonowanie. Z drugiej strony jednak kraje EŚW dokonały dużego postępu w ostatnim dziesięcioleciu we wdrażaniu aktywnej polityki rynku pracy i niestandardowych form zatrudnienia. W większości badanych krajów głównym problemem jest stosunkowo mała liczba pracowników doskonalących swe umiejętności zawodowe oraz zapewnienie bezpieczeństwa materialnego pracownikom zatrudnionym na niestandardowych umowach o pracę.