Utworzenie UGW, a wraz z nią nowej waluty rezerwowej (euro), wywołało zmiany w strukturze światowego rynku kapitałowego, który rozpoczął swego rodzaju grę ze strefą euro. Artykuł, wykorzystując narzędzia teorii gier, przedstawia narastanie strukturalnych problemów, które spowodowały kryzys zadłużenia w strefie euro i kryzys finansowy w UGW. Próby ratowania najbardziej zadłużonych krajów strefy euro, zwłaszcza Grecji, są przedstawiane jako elementy gry sygnalizacyjnej prowadzonej przez UGW z międzynarodowym rynkiem kapitałowym. Autor analizuje instrumenty fiskalne i monetarne, które miały doprowadzić do poprawy kondycji finansowej sektora publicznego, przywrócić równowagę na rynku finansowym i odbudować wiarygodność kredytową strefy euro. Od skuteczności tych działań sanacyjnych będzie zależał dalszy przebieg gry strategicznej prowadzonej przez rynek kapitałowy ze strefą euro oraz przyszłość UGW. Jak na razie (przynajmniej do połowy 2013 r., kiedy pisany był ten artykuł) działania ratunkowe i na-prawcze podejmowane przez Komisję Europejską oraz przez EBC i MFW, które miały ustabilizować sytuację finansową w strefie euro, nie przyniosły spodziewanych rezultatów. Dług sektora publicznego rośnie w relacji do PKB, bezrobocie jest wysokie, a nowe decyzje Komisji Europejskiej jedynie mnożą liczbę przepisów regulacyjnych. Projekt unii bankowej pozostaje nadal w procesie negocjacji, a egzekwowanie dyscypliny budżetowej wobec państw członkowskich UE jest mało skuteczne. Z drugiej strony, polityka "zaciskania pasa" jest coraz szerzej krytykowana i kontestowana. Wszystkie te czynniki mogą zdestabilizować chwiejną równowagę finansową w strefie euro. Może to doprowadzić do rozpoczęcia kolejnej gry wokół UGW, której rezultatem może być głęboka przebudowa struktury unii monetarnej lub jej rozpad. (abstrakt oryginalny)