Starzenie się ludności prowadzi do nieuniknionych głębokich zmian tak w powszechnych systemach emerytalnych, jak i w programach dodatkowego oszczędzania. Podwyższanie wieku przechodzenia na emeryturę oraz szybka deprecjacja kwalifikacji zawodowych powodują powiększanie się różnorodności potrzeb uczestników systemu i ich zmienności w cyklu życia. Specyficzne potrzeby uczestników stają się coraz ważniejsze i wymagają nowych narzędzi ich zaspokajania. Artykuł zawiera analizę współzależności podstawowych zmiennych określających alokację dochodu w cyklu życia realizowaną w ramach systemu emerytalnego. Wnioski z analizy wskazują na celowość i możliwość większego zróżnicowania struktury systemu emerytalnego poprzez uelastycznienie form dodatkowego uczestnictwa w nim poprzez dobrowolne oszczędności emerytalne. Stanowi to pozytywne wyzwanie dla dostarczycieli usług emerytalnych. Elastyczne programy oszczędności emerytalnych mogą przyczynić się wydatnie do rozwoju dodatkowego zabezpieczenia emerytalnego. (abstrakt oryginalny)