Symptomem sukcesu polskiej transformacji systemowej był nieprzerwany wzrost gospodarczy po ustabilizowaniu i zliberalizowaniu gospodarki na początku lat 90. XX wieku. Ważnym czynnikiem, który pomógł wprowadzić gospodarkę na ścieżkę zrównoważonego wzrostu, było jej włączenie w europejskie sieci produkcyjne, co umożliwiło modernizację i zwiększanie potencjału eksportowego. Konsekwencje globalnego kryzysu bankowego lat 2007-2009 były w Polsce stosunkowo małe. Wprawdzie załamał się boom na rynku kredytów walutowych, ale banki nie poniosły dużych strat, ponieważ regulacje makroostrożnościowe skierowały kredyty walutowe głównie do zamożnych gospodarstw domowych, które były w stanie je spłacać pomimo silnej deprecjacji złotego. Wprawdzie zmienny kurs walutowy pomagał stabilizować kosztową konkurencyjność eksportu, ale malejące wahania kursu walutowego i rosnący potencjał polskiego eksportu przemawiają przeciwko nadmiernemu odkładaniu momentu wejścia Polski do strefy euro. O przyszłości polskiej gospodarki zdecyduje szybkość procesów jej modernizacji, od których zależy poprawa konkurencyjności jakościowej polskich produktów. Poprawa innowacyjności gospodarki wymaga posiadania odpowiednio kompetentnej i niezależnej służby cywilnej. (abstrakt oryginalny)