Paradygmat rolnictwa zrównoważonego, który wpisuje się w nową ekonomię agrarną, dotyczy nie tyle zasad rachunku ekonomicznego, ile celu, zakresu i metody badawczej. W industrialnym modelu rozwoju było to maksymalizowanie nadwyżki ekonomicznej na potrzeby gospodarstw rolnych. Czynniki wytwórcze miały swoją cenę rynkową, pozostałe uznawane były za dobra wolne. W nowej ekonomii agrarnej występuje integralność celów ekonomicznych, społecznych i środowiskowych, a w rachunku ekonomicznym musi być uwzględniony rachunek korzyści uzyskanych i utraconych. W rolnictwie zrównoważonym występuje on nie tylko w sensie ekonomicznym, lecz także społecznym i ekologicznym. Pojawia się potrzeba nowej równowagi, ale nie mogą jej tworzyć tylko efekty komercyjne rolnictwa. Liczy się także jakość żywności, sekwestracja węgla, ochrona wód i gleb, bioróżnorodność i temu podobne efekty. Warto też podkreślić za J.S. Zegarem, iż o ile korzyści ekonomiczne mają określonych, konkretnych adresatów, to niekorzyści dotyczą przede wszystkim wszystkich podatników, świata przyrody i przyszłych pokoleń (Zegar 2012). (fragment tekstu)