Friedmanowska metoda obrony ekonomii neoklasycznej
1
Uniwersytet Wrocławski
Ekonomista 2013;(4):553-562
STRESZCZENIE
Kwestia tego, czy uznamy nierealistyczność założeń za deficyt przesądzający o odrzuceniu wybranego aparatu teoretycznego, czy też nie, jest do rozstrzygnięcia za pomocą innego założenia: czy chcemy, żeby modele ekonomiczne mówiły coś o świecie rzeczywistym i gospodarujących ludziach, czy też chcemy je traktować jak narzędzia o zdolnościach predykcyjnych. Friedman optował za rozwiązaniem drugim, które jego zdaniem przesądzało o skutecznej obronie stosowania nierealistycznych założeń. A konkretniej o skutecznej obronie pewnej nierealistycznej narracji ekonomicznej: neoklasycyzmu. (fragment tekstu)
| eISSN: | 2299-6184 |
| ISSN: | 0013-3205 |
Przetwarzamy dane osobowe zbierane podczas odwiedzania serwisu. Realizacja funkcji pozyskiwania informacji o użytkownikach i ich zachowaniu odbywa się poprzez dobrowolnie wprowadzone w formularzach informacje oraz zapisywanie w urządzeniach końcowych plików cookies (tzw. ciasteczka). Dane, w tym pliki cookies, wykorzystywane są w celu realizacji usług, zapewnienia wygodnego korzystania ze strony oraz w celu monitorowania ruchu zgodnie z Polityką prywatności. Dane są także zbierane i przetwarzane przez narzędzie Google Analytics (więcej).
Możesz zmienić ustawienia cookies w swojej przeglądarce. Ograniczenie stosowania plików cookies w konfiguracji przeglądarki może wpłynąć na niektóre funkcjonalności dostępne na stronie.
Możesz zmienić ustawienia cookies w swojej przeglądarce. Ograniczenie stosowania plików cookies w konfiguracji przeglądarki może wpłynąć na niektóre funkcjonalności dostępne na stronie.
